Pisac i ministar sa doktoratom sa Sorbone i oštećenjem vida. U Egiptu početkom 20. vijeka.
Ovaj podnaslov vještom poznavaocu prilika u vezi sa pravima OSI vjerovatno se može učiniti kao uvod u ozbiljnu satiričnu priču. Moramo vas razuvjeriti - i takva „čuda“ se dešavaju.
U Egiptu, koji bi mnogi od nas iz ove perspektive nazvali neprosvećenom zemljom, krajem 19. vijeka rođen je Taha Husein - pisac, četrnaestostruki kandidat za Nobelovu nagradu u oblasti književnosti, dvostruki doktor nauka, univerzitetski profesor, osnivač univerziteta, ministar obrazovanja i nauke, jedna od najuticajnijih ličnosti u arapskom svijetu. Kada mu je bilo dvije godine, kao posljedicu nestručnog liječenja očne infekcije stekao je potpuno oštećenje vida. Kada je 1908. godine otvoren Univerzitet u Kairu, upisao je studije i postao jedan od prvih diplomaca i doktoranata ovog univerziteta, gdje je doktorirao 1914. godine. Magistarske studije je završio u Monpeljeu u Francuskoj, a još jednu diplomu doktora nauka stekao je na Sorboni 1917. godine. Bio je prvi Egipćanin koji je doktorirao na Sorboni.
Po povratku u Egipat postao je profesor književnosti, a potom i profesor istorije na Univerzitetu u Kairu i Rektor Univerziteta u Aleksandriji. Njegov naučni rad propraćen je kontroverzom zbog izraženih stavova o islamskim svetim knjigama, zbog čega je izgubio profesorsku poziciju na kairskom univerzitetu 1931. godine.
Taha Husein je bio jedan od prvaka pokreta - Egipatske renesanse, promovišući takozvani „faraonizam“ - ideju po kojoj je Egipat mogao napredovati samo vrati li se svojim pre-islamskim korijenima i udaljavanjem od arapske civilizacije.
Kada je 1950. godine došao na poziciju ministra obrazovanja i nauke, napravio je korake koji su obrazovanje u Egiptu učinili dostupnim i studentima lošijeg materijalnog stanja. Govorio je da je „obrazovanje, poput vode i vazduha, pravo svakog ljudskog bića“. Pod njegovim rukovodstvom, visoko obrazovanje u Egiptu postalo je besplatno, religijske škole su transformisane u osnovne, a osnovano je i nekoliko novih univerziteta.
Čak četrnaest puta, u periodu od 1949. do 1973. godine bio je nominovan za Nobelovu nagradu iz književnosti. Među njegovim najpoznatijim djelima je autobiografski roman „Dani“, koji predstavlja obaveznu lektiru u egipatskim školama, a u kome je opisao svoj put od dječaka sa oštećenjem vida iz siromašnog egipatskog gradića, preko učenja francuskog jezika i studija u Francuskoj, pa do onoga što je postao kasnije.
Nedugo prije smrti, 1973. godine, Ujedinjene Nacije su nagradile njegovo dugogodišnje zalaganje za ljudska prava i ravnopravnost.
Izvori: https://en.wikipedia.org/wiki/Taha_Hussein
http://ideas.ted.com/required-reading-the-books-that-students-read-in-28-countries-around-the-world/
Pripremila: Anđela Radovanović